Niedawno redaktorzy miesięcznika „Więź” wspominając minione lata podzielili się z czytelnikami pewnym znamiennym doświadczeniem. Oto w kontaktach z zagranicznymi redakcjami „Więź” zawsze miała problem z adekwatnym przetłumaczeniem swojego tytułu. Ulegając pokusie łatwego uogólnienia można wysnuć z tego przykładu nieco ryzykowną tezę – o tym, że więzi zazwyczaj bywają nieprzetłumaczalne. Chociaż potrzeba wspólnych kodów i idiomów jest uniwersalna, to na poziomie realizacji podlega tak rozlicznym i subtelnym podziałom, że tylko obecność „pomiędzy”, okrakiem na barykadach, daje szansę ich wyodrębnienia i poddania oglądowi. Tym większa trudność, że tradycje zastane i te dopiero pączkujące – przenikają się i wzajemnie na siebie oddziałują. Nad zabiegami transmisji pomiędzy sensami, tożsamościami i warstwami czasu unosi się zatem nieuchronność lost in translation.